Karol Samsel Autodafe 8
Karol Samsel Autodafe 8
Anna Andrusyszyn Pytania do artystów malarzy
Edward Balcerzan Domysły
Henryk Bereza Epistoły 2
Roman Ciepliński Nogami do góry
Janusz Drzewucki Chwile pewności. Teksty o prozie 3
Anna Frajlich Odrastamy od drzewa
Adrian Gleń I
Guillevic Mieszkańcy światła
Gabriel Leonard Kamiński Wrocławska Abrakadabra
Wojciech Ligęza Drugi nurt. O poetach polskiej dwudziestowiecznej emigracji
Zdzisław Lipiński Krople
Krzysztof Maciejewski Dwadzieścia jeden
Tomasz Majzel Części
Joanna Matlachowska-Pala W chmurach światła
Piotr Michałowski Urbs ex nihilo. Raport z porzuconego miasta
Anna Maria Mickiewicz Listy z Londynu
Karol Samsel Autodafe 7
Henryk Waniek Notatnik i modlitewnik drogowy III
Marek Warchoł Bezdzień
Andrzej Wojciechowski Zdychota. Wiersze wybrane
MARKOWSKA KAZIMIERA (ur. w 1889 roku). Każdy popełnia błędy. Nawet Teofil Mikulski, autor „Fotografii zbiorowej Polaków deportowanych do okręgu pawłodarskiego” (Wrocław 1995). Otóż sybirak Mikulski informuje, że wśród wywiezionych do rejonu lebiażeńskiego znalazła się „Frank Janina, żona nauczyciela, z synem i córką oraz z rodzicami Morończykami (rodzice znanego sportowca Kazimierza Morończyka). Państwo Morończykowie zmarli z głodu”.
Najprawdopodobniej zapiska dotyczy rodziców Antoniego Morończyka (1914-1976), co dziś możemy bez trudu uściślić. Moja interwencja w niczym nie zaszkodzi publikacji Mikulskiego, z której przy okazji wybierzmy kilka dalszych notatek: Kaczorowski „zmarł z głodu”; Krzeszowska „zmarła z wycieńczenia”; Maria Zawadzka „zmarła z wycieńczenia” w lutym 1945 roku; „w Kazachstanie z głodu zmarła p. Rozmarynowska”; Aleksander Górski „zmarł z głodu”.
To samo przeczytamy o Kazimierze Markowskiej, wywiezionej z krewnymi Wesołowskimi do rejonu uspieńskiego: „Pani Kazimiera zmarła z głodu”.
[5 V 2023]
© Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki