nowości 2025

Maria Bigoszewska Gwiezdne zwierzęta

Tomasz Hrynacz Corto muso

Jarosław Jakubowski Żywołapka

Wojciech Juzyszyn Efemerofit

Bogusław Kierc Nie ma mowy

Andrzej Kopacki Agrygent

Zbigniew Kosiorowski Nawrót

Kazimierz Kyrcz Jr Punk Ogito na grzybach

Jakub Michał Pawłowski Agrestowe sny

Gustaw Rajmus Królestwa

Karol Samsel Autodafe 8

książki z 2024

Anna Andrusyszyn Pytania do artystów malarzy

Edward Balcerzan Domysły

Henryk Bereza Epistoły 2

Roman Ciepliński Nogami do góry

Janusz Drzewucki Chwile pewności. Teksty o prozie 3

Anna Frajlich Odrastamy od drzewa

Adrian Gleń I

Guillevic Mieszkańcy światła

Gabriel Leonard Kamiński Wrocławska Abrakadabra

Wojciech Ligęza Drugi nurt. O poetach polskiej dwudziestowiecznej emigracji

Zdzisław Lipiński Krople

Krzysztof Maciejewski Dwadzieścia jeden

Tomasz Majzel Części

Joanna Matlachowska-Pala W chmurach światła

Piotr Michałowski Urbs ex nihilo. Raport z porzuconego miasta

Anna Maria Mickiewicz Listy z Londynu

Karol Samsel Autodafe 7

Henryk Waniek Notatnik i modlitewnik drogowy III

Marek Warchoł Bezdzień

Andrzej Wojciechowski Zdychota. Wiersze wybrane

PONIEWCZASIE. Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki » PONIEWCZASIE. Obertyńska Beata

PONIEWCZASIE. Obertyńska Beata

2019-12-08 14:07

OBERTYŃSKA BEATA (1898-1980). Nie próżnuję, czytam słownik z 1981 roku. Zatrzymały mnie wyimki z poezji Obertyńskiej: „świat to słonecznik płaski, a myśl – pszczoła kosmata, ugrzęzła w kwiecie świata”. Przepraszam za rymnięcia, których się dopuściłem (Beata, kosmata, świata, zatrzymały, mały), ale rymnięcia w „Poniewczasie” nie powinny nas dziwić.
Nie rezygnujmy z jeszcze jednego fragmentu („Nocy! Klaczy ty kara, dzika i płochliwa”), mam nadzieję, że Stanisław Jaworski, autor hasła, niczego nie przekręcił. Na pewno będę pamiętał o Obertyńskiej („myśl – pszczoła kosmata”), starałem się zresztą rozeznać w jej emigracyjnych publikacjach, szczególnie zaś w pośmiertnych „Perłach”.

„Mały słownik pisarzy polskich. Część II”. Państwowe Wydawnictwo „Wiedza Powszechna”, Warszawa 1981, s. 435

[13 VI 2018]
© Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki