PASZKIEWICZ ZOFIA (ur. w 1917 roku). Jedną rodzinę Paszkiewiczów deportowano z Opsy (13 IV 1940), drugą rodzinę Paszkiewiczów deportowano z Kołomyi. Trudno w to uwierzyć, przynajmniej ja mam z tym trudność: „Wywieziono mnie z rodzicami i 13-letnio siostrą (...) 29 czerwca 1940 r. o północy jako ewakuowanych (...) z Katowic”.
Zofia Paszkiewicz („instruktorka ogrodów jordanowskich w Katowicach”) znalazła się „w głębi lasów na Uralu”, czyli gdzieś w obwodzie swierdłowskim („rejon bieriozowskij, Pyszminskij sielsowiet, kwartał 38”).
I raz jeszcze Zofia Paszkiewicz, nie potrafię zrezygnować z pewnego fragmentu. Zwróćmy uwagę na ostatnie nazwisko, choć nie wykluczam pomyłki: na zesłaniu „zmarli (...) rodzice Maria i Antoni Paszkiewicz; Ewunia (...), 6 lat, z Wilna; Renia Arzemiak z Krakowa lat 63; Julian Górski, brat zakonnik z Chyrowa 73 lata; Anna Zarębina (?) z Warszawy, matka Ewy Szelburg-Zarembiny”.
Zaskoczeniem pozostaje dla mnie nie tylko pani Anna, ale i zakonnik Górski. Nie umiem powiedzieć, ilu różnych Górskich, ilu Bartoszewiczów i Mackiewiczów, było deportowanych z Kresów Wschodnich? Nie umiem ich zliczyć, ogłaszam wszem i wobec bezradność.
[29 V 2024]
© Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki
