nowości 2025

Maria Bigoszewska Gwiezdne zwierzęta

Tomasz Hrynacz Corto muso

Jarosław Jakubowski Żywołapka

Wojciech Juzyszyn Efemerofit

Bogusław Kierc Nie ma mowy

Andrzej Kopacki Agrygent

Zbigniew Kosiorowski Nawrót

Kazimierz Kyrcz Jr Punk Ogito na grzybach

Jakub Michał Pawłowski Agrestowe sny

Gustaw Rajmus Królestwa

Karol Samsel Autodafe 8

książki z 2024

Anna Andrusyszyn Pytania do artystów malarzy

Edward Balcerzan Domysły

Henryk Bereza Epistoły 2

Roman Ciepliński Nogami do góry

Janusz Drzewucki Chwile pewności. Teksty o prozie 3

Anna Frajlich Odrastamy od drzewa

Adrian Gleń I

Guillevic Mieszkańcy światła

Gabriel Leonard Kamiński Wrocławska Abrakadabra

Wojciech Ligęza Drugi nurt. O poetach polskiej dwudziestowiecznej emigracji

Zdzisław Lipiński Krople

Krzysztof Maciejewski Dwadzieścia jeden

Tomasz Majzel Części

Joanna Matlachowska-Pala W chmurach światła

Piotr Michałowski Urbs ex nihilo. Raport z porzuconego miasta

Anna Maria Mickiewicz Listy z Londynu

Karol Samsel Autodafe 7

Henryk Waniek Notatnik i modlitewnik drogowy III

Marek Warchoł Bezdzień

Andrzej Wojciechowski Zdychota. Wiersze wybrane

PONIEWCZASIE. Tupalski Tadeusz

2023-02-12 15:42

TUPALSKI TADEUSZ (1935-2019). Trzeba się zgodzić z Anną Świrszczyńską, że życie, przynajmniej tu i ówdzie, bywa nieidźliwe: „Moje życie całe było nieudane, nieidźliwe i ciężkie, mój talent poszedł na marne, został stracony, żal mi tylko tego, co mogłam napisać, a czego nie napisałam”. Czytam Świrszczyńską i zachwycam się nieidźliwym życiem, zwłaszcza że nie znam jej poezji, zwłaszcza że nie ułożę książeczki o sybirakach, choć w ciągu wielu lat zgromadziłem mnóstwo materiału o Rodziewiczach i Dakowiczach, Turzańskich i Smereczańskich, którym los nie oszczędził najgorszej poniewierki.
Tadeusz Tupalski znalazł się na zesłaniu jako kilkulatek. Miał więcej szczęścia, niż córeczka Eleonory Śmiechowskiej-Kozłowskiej. Pani Kozłowskiej, deportowanej ze Lwowa, zawdzięczam niejedną kazachstańską opowieść.

[4 I 2021]
© Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki