PRÓBY ZAPISU, Dynamika

2018-04-16 15:24

Przez lata przeżywałam wczorajsze chwile. Zmieniałam kropki, przecinki, wypaczałam sens zdań. Spotykaliśmy się na wybrukowanej drodze. Gubiliśmy się w zaułkach, za drewnianymi chatami. Możliwe, że zapach z pól nas wiódł. Nie można tego zrozumieć, chociaż scena wygląda naiwnie. Rzucam kamieniami w rzekę i to mnie nie razi. Przesuwa jedynie cel, rozwija i zwija świszczący oddech. Najważniejsza jest forma. Więc ćwiczę oko, palce. Odkładam ołówek, drewno, rozluźniam pięść. To bardzo powierzchowne ujęcie, kiedy stajesz przed sobą i wiesz, że nie masz złego samopoczucia, kiedy wynika ono z tego, co zdarzyło się pomiędzy dwiema osobami. Ustalam właśnie punkt widzenia. Z kolorów ścian, struktury drzwi, z porzuconej drabiny, surfinii, które wzeszły i zakwitną na czarno. Po drodze wspominam ciszę. Odbija się od przedmiotów rozstawionych na parapecie. I tylko kamienie, które ułożyłam wczoraj przed zaśnięciem zwiastują deszcz. Opadają na wschód.

© Małgorzata Południak

Dodaj link do:
Tweet

drukuj

« powrót