nowości 2024

Anna Andrusyszyn Pytania do artystów malarzy

Edward Balcerzan Domysły

Anna Frajlich Odrastamy od drzewa

Adrian Gleń I

Guillevic Mieszkańcy światła

Gabriel Leonard Kamiński Wrocławska Abrakadabra

Wojciech Ligęza Drugi nurt. O poetach polskiej dwudziestowiecznej emigracji

Zdzisław Lipiński Krople

Tomasz Majzel Części

Joanna Matlachowska-Pala W chmurach światła

Piotr Michałowski Urbs ex nihilo. Raport z porzuconego miasta

Anna Maria Mickiewicz Listy z Londynu

Karol Samsel Autodafe 7

Marek Warchoł Bezdzień

Andrzej Wojciechowski Zdychota. Wiersze wybrane

książki z 2023

Andrzej Ballo Niczyje

Maciej Bieszczad Pasaże

Maciej Bieszczad Ultradźwięki

Zbigniew Chojnowski Co to to

Tomasz Dalasiński Dzień na Ziemi i 29 nowych pieśni o rzeczach i ludziach

Kazimierz Fajfer Całokształt

Zenon Fajfer Pieśń słowronka

Piotr Fluks Nie z tego światła

Anna Frajlich Szymborska. Poeta poetów

Adrian Gleń Jest

Jarek Holden Gojtowski Urywki

Jarosław Jakubowski Baza

Jarosław Jakubowski Koń

Waldemar Jocher dzieńdzień

Jolanta Jonaszko Nietutejsi

Bogusław Kierc Dla tego

Andrzej Kopacki Życie codzienne podczas wojny opodal

Jarosław Księżyk Hydra

Kazimierz Kyrcz Jr Punk Ogito w podróży

Franciszek Lime Garderoba cieni

Artur Daniel Liskowacki Do żywego

Grażyna Obrąpalska Zanim pogubią się litery

Elżbieta Olak W deszczu

Gustaw Rajmus >>Dwie Historie<< i inne historie

Juan Manuel Roca Obywatel nocy

Karol Samsel Autodafe 6

Kenneth White Przymierze z Ziemią

Andrzej Wojciechowski Budzą mnie w nocy słowa do zapisania

Wojciech Zamysłowski Birdy peak experience

City 6. Antologia polskich opowiadań grozy

"Anomalia", http://grabarz.net, 05.02.2017

copyright © http://grabarz.net 2017

Krzysztof T. Dąbrowski po raz kolejny udowadnia, że zaskoczenie czytelnika to jego ulubiona strategia artystyczna. Tym razem jako punkt wyjścia obrał sobie losy przeciętnego nastolatka u progu dorosłości, borykającego się z szarą codziennością, wymuszeniami ze strony silniejszego znajomego, niezrozumieniem przez otoczenie (zwłaszcza rodziców) oraz nieśmiałością. Dość szybko jednak rodzajowy obrazek, jakim pozostawało życie głównego bohatera w anonimowym blokowisku zostaje przełamany w radykalny sposób. Zaczynają się też dziać wokół niego osobliwe zdarzenia, na które nie ma wpływu. Narastająca dezorientacja i poczucie, że traci kontrolę nad własnym życiem doprowadzają do tragicznego finału, w którym stawką jest nie tylko egzystencja protagonisty, ale też istnienie rzeczywistości jako obiektywnego fenomenu, niezależnie od obserwatora.

„Anomalia” to utwór niejednoznaczny, w którym możemy znaleźć odwołania do wielu konwencji fantastycznych. Niewątpliwie pomysł z równoległymi, alternatywnymi rzeczywistościami sytuuje opowieść Dąbrowskiego w nurcie fantastyki naukowej; jednakże już samo wprowadzenie istot przełamujących jedność ontologiczną świata przedstawionego nakazuje zwrócić się raczej ku onirycznym fantasmagoriom. Co więcej: również stylistyka opisu przygód głównego bohatera (będącego zarazem pierwszoosobowym narratorem) pozostaje rozpięta między gawędziarski ton skazu a ekstrawagancje właściwe bizarro fiction. Owszem, można tłumaczyć taki – intencjonalny zresztą – chaos sugestią, że całość opowieści rozgrywa się w wirtualnej przestrzeni fantomatycznej, bądź pozostaje stymulowana farmakologicznie halucynacją. W jaki jednakże sposób uszeregować owe rzeczywistości; która z nich była pierwotną, a które powstały w efekcie jej rozszczepienia?

Na szczęście Dąbrowski jest zbyt wytrawnym autorem, by wyręczać czytelnika w poszukiwaniu odpowiedzi na postawione tu pytania. Poczucie realności ulega zresztą w utworze rozkładowi w stylu „Oka na niebie” (1957; wydanie pol. 1994) Philipa K. Dicka, który zdaje się patronować – na równi z twórcami bizarro fiction – „Anomalii”. O ile jednak amerykańskiego pisarza interesowała odpowiedź na pytanie, co jest realne, a co jedynie pozór realności przybiera, Dąbrowski problematyzuje samą kwestię realności. Podważa przy tym możliwość dotarcia do niej, skoro każda kolejna warstwa rzeczywistości zdaje się demaskować poprzednią jako simulacrum. W tej sytuacji czytelnik zaczyna się zastanawiać już nie tyle nad porządkiem i wzajemnymi relacjami alternatywnych światów, lecz nad tym czy w ogóle da się urzeczywistnić ten zamiar, skoro nawet pierwsze, otwierające powieść sceny mogą być alternatywną wersją historii głównego bohatera. Równie niejednoznaczne pozostaje tez zakończenie utworu: czy, skoro protagonista znika w jednym świecie, w pozostałych spotyka go taki sam los?

Owa niejednolitość inspiracji genologicznej, której towarzyszy różnorodność stylu nakazuje spytać o filozoficzny wymiar utworu Dąbrowskiego. Czy „Anomalia” ukazuje przebieg eksperymentu myślowego wpisanego w ekstrawagancką formułę opowieści fantastycznej, czy też może stanowi próbę „objaśniania świata” w sytuacji, gdy ten zaczyna być postrzegany jako manifestacja umysłu wyższego rzędu, nieodróżnialną – zgodnie z koncepcją Adama Wiśniewskiego-Snerga, wyłożoną niegdyś na kartach „Robota” (1973) – od zjawisk naturalnych?
Adam Mazurkiewicz


Krzysztof T. Dąbrowski Anomaliahttp://www.wforma.eu/anomalia.html