Karol Samsel Autodafe 8
Karol Samsel Autodafe 8
Anna Andrusyszyn Pytania do artystów malarzy
Edward Balcerzan Domysły
Henryk Bereza Epistoły 2
Roman Ciepliński Nogami do góry
Janusz Drzewucki Chwile pewności. Teksty o prozie 3
Anna Frajlich Odrastamy od drzewa
Adrian Gleń I
Guillevic Mieszkańcy światła
Gabriel Leonard Kamiński Wrocławska Abrakadabra
Wojciech Ligęza Drugi nurt. O poetach polskiej dwudziestowiecznej emigracji
Zdzisław Lipiński Krople
Krzysztof Maciejewski Dwadzieścia jeden
Tomasz Majzel Części
Joanna Matlachowska-Pala W chmurach światła
Piotr Michałowski Urbs ex nihilo. Raport z porzuconego miasta
Anna Maria Mickiewicz Listy z Londynu
Karol Samsel Autodafe 7
Henryk Waniek Notatnik i modlitewnik drogowy III
Marek Warchoł Bezdzień
Andrzej Wojciechowski Zdychota. Wiersze wybrane
copyright © https://dajprzeczytac.blogspot.com 2023
„Płomiennie obojętny” to wspaniały hołd oddany Julianowi Przybosiowi. Jestem wprost oczarowana książką Bogusława Kierca. Piękna opowieść w ośmiu odsłonach.
To zbiór esejów, w których Bogusław Kierc daje czytelnikowi wykład o Przybosiu. Mieści się w nim opis własnej fascynacji poetą, poszukiwania, badania „przybosiowości”.
Z kart „Płomiennie obojętnego” dowiemy się naprawdę wiele. O Przybosiu i o Kiercu. O poezji, sztuce i życiu. Niezwykłą przyjemność sprawia wkraczanie w meandry czyjejś obsesji. Zwłaszcza, jeśli stoi za nią solidny fundament wiedzy. A trzeba od razu przyznać, że Bogusław Kierc jest największym znawcą twórczości autora „Próby Całości” – a niech potwierdzeniem tego będą słowa samego Przybosia, nazywającego Kierca swoim „sobowtórem”.
To bardzo ciekawe poznawać sposoby czytania i odczytywania przez drugą osobę literatury. Kierc sam przygląda się swojemu odbiorowi Przybosia sprzed lat. Pisze m.in. o umiejętności czytania dzieła w różnych językach (kodach), nie tylko poprzez mowę poetycką.
Julian Przyboś jest tu carówno celem, jak i środkiem. Można też nazwać poetę mniej elegancko – pretekstem. Kierc rozważa, wchodzi w dialog, tłumaczy, pyta. A to wszystko przez pryzmat doświadczeń z przybosiową poezją.
Bogusław Kierc pochyla się tu m.in. nad kwestią „ateizmu” Przybosia i „mistycyzmu” jego „Anioła”. To szerokie omówienie motywu Boga we wczesnej twórczości Mistrza oraz w jego postawie o „religijnej wyobraźni” młodego poety. Autor opowiada o początkach swojego „pędu do Przybosia”, zdradza kilka szczegółów z ich znajomości. Nie stroni tez od tych trudniejszych tematów (czy też życiowych wyborów), wskazuje rozmaite motywy w twórczości swojego bohatera.
Ileż można powiedzieć o zaledwie jednym wierszu?! Dużo! Pokornie wczytuję się w słowa Kierca, w jego rozmyślania, wkraczające na coraz to nowe obszary – ile tematów, ile znaczeń, kontekstów! Takie czytanie i właśnie taka opowieść o poezji budzi wielki szacunek.
„Płomiennie obojętny” to piękna opowieść o „doświadczaniu poezji Przybosia”, również inspirująca lekcja czytania literatury w ogóle. Nauka uważnej lektury, uważnego życia.
Kinga Młynarska
Bogusław Kierc Płomiennie obojętny (o chłopcu, który chciał być Bogiem) – http://www.wforma.eu/plomiennie-obojetny-(o-chlopcu-ktory-chcial-byc-bogiem).html