Patryk Zimny
Patryk Zimny stawia na maksymalizm i aktualizuje to hasło jako największe wyzwanie w swej poetyckiej wędrówce. Wskazuje drogę do sacrum, ku wieczności i sprawom ostatecznym, ale zarazem jeszcze wyraźniej dostrzega jej niedostępność. Widzi bowiem przepaść między patosem a trywialnością. Chce pisać o rzeczach wielkich, ale odrzuca ich żałosne substytuty oferowane przez codzienność. Program poetycki Patryka Zimnego opiera się na myśleniu istotnościowym i geologii sensu, który tkwi gdzieś pod powierzchnią języka. Ale ta nienowa utopia może się spełnić wyłącznie w uparcie powtarzanym postulacie, gdyż nie ma szansy na realizację w postaci jakiegoś negatywu słowa, który mógłby odkryć prawdę z pozycji antypoezji. Wyobraźnia Zimnego zresztą jedynie przechadza się krawędzią przepaści, bez pokusy samobójczego skoku ani ryzykownego „przejścia”. Sam widok przepaści uczy pokory i wpisuje wiersze w jakiś cudzysłowowy dystans, zaznaczający, że jako niedoskonałe twory języka są jedynym sposobem zbliżenia się do prawdy. Prawdy, którą trzeba (ale której nie można) odkrywać poznaniem pozawerbalnym. I pewnie właśnie dzięki temu powstają te wiersze – jako wiarygodne świadectwa niemocy dotarcia do niej słowem.
z poslowia Piotra Michałowskiego
recenzje, noty, wywiady:
--- "Zdzieranie kory", www.papierowemysli.pl, 13.06.2013
--- "Melancholia według Zimnego", ArtPapier 215, 01.12.2012
--- "Zwrotnice i semafory kolejom przypisane", www.latarnia-morska.eu, 12.09.2012
--- "Poeta po przejściach", Głos Pomorza, 21.08.2012
--- "Bez plastikowych słów", http://kultura.trojmiasto.pl, 12.08.2012
--- ">>Przejście<< do nowego etapu", www.gdansktown.pl, 7/2012
promocje:
--- 11.07.2012 – spotkanie autorskie z Patrykiem Zimnym
współwydawca: Miejska Biblioteka Publiczna im. Jarosława Iwaszkiewicza w Lęborku
zrealizowano ze środków Miasta Gdańska w ramach Stypendium Kulturalnego Miasta Gdańska
