Karol Samsel Autodafe 8
Artur Daniel Liskowacki laureatem Nagrody Literackiej „Jantar” 2023
za tom wierszy Do żywego
za tom wierszy Do żywego
Karol Samsel Autodafe 8
Anna Andrusyszyn Pytania do artystów malarzy
Edward Balcerzan Domysły
Henryk Bereza Epistoły 2
Roman Ciepliński Nogami do góry
Janusz Drzewucki Chwile pewności. Teksty o prozie 3
Anna Frajlich Odrastamy od drzewa
Adrian Gleń I
Guillevic Mieszkańcy światła
Gabriel Leonard Kamiński Wrocławska Abrakadabra
Wojciech Ligęza Drugi nurt. O poetach polskiej dwudziestowiecznej emigracji
Zdzisław Lipiński Krople
Krzysztof Maciejewski Dwadzieścia jeden
Tomasz Majzel Części
Joanna Matlachowska-Pala W chmurach światła
Piotr Michałowski Urbs ex nihilo. Raport z porzuconego miasta
Anna Maria Mickiewicz Listy z Londynu
Karol Samsel Autodafe 7
Henryk Waniek Notatnik i modlitewnik drogowy III
Marek Warchoł Bezdzień
Andrzej Wojciechowski Zdychota. Wiersze wybrane
| Cechy | |
| format | 15,0 x 15,0 cm |
|---|---|
| rok | 2010 |
| strony | 156 |
| oprawa | broszurowa |
| ISBN | 978-83-60881-53-8 |
| wydanie | 1 |
| zdjęcia | Monika Skwierczyńska |
| obrazy | Marek Sobczak |
| grafiki | Marek Sobczak |
| redakcja | Adrian Sroka |
| korekta | Agata Borowicka, Anna Nowakowska |
| wydaw-nictwo | FORMA |
Wiesław Szymański
Skrawki Wiesława Szymańskiego są wyimkami tutejszego życia, tutejszego świata i myślenia sprzed dziesięciu laty. Białostockiego, podlaskiego, przygranicznego. Ich specjalnością są zapisy tamtej codzienności oraz nostalgiczne rozdarcie autora, poruszającego się pomiędzy poczuciem „moja chata z kraja”, a pragnieniem obecności uniwersalnej – uwznioślenie peryferiów i skazanie na nie. Stąd pochodzi szczególny klimat książki: jedną nogą w mieście, drugą na wsi! Jedną nogą w literaturze, w radio, w życiu publicznym, w Warszawce, drugą – w granicznej rzece Świsłoczy, w mgłach, jesieniach, zimach, w rąbaniu drewna, naprawianiu wiejskiego domu. W życiu, które nie potrzebuje komentarza ani słów. Zauroczenie miejskowiejskim przekładańcem.
Krzysztof Gedroyć
Dzięki narracyjnemu zabiegowi mówienia o sobie „on”, autor osiąga coś na kształt „odpodmiotowienia”, „odsubiektywizowania” swoich zapisów; stają się one przez to mniej prywatne – a bardziej powszechne, obiektywne. To bardzo ważne spostrzeżenie: pisarz nie epatuje czytelnika swoją prywatnością, przygodami – które, choćby nie wiedzieć jak interesujące i intrygujące – byłyby tylko jego, przynależałyby tylko do niego, do jego osobistego życia. Szymański zachowuje się w Skrawkach jak „rasowy” prozaik: opisując konkretne, swoje prywatne zdarzenia, konkretność tę i jednostkowość przekracza. W stronę ogólności i uniwersalności, przystawalności jednorazowego faktu do innych ludzi. Umiejętnie wykorzystując dziennikarskie „tu i teraz” zamienia je na „wszędzie i zawsze” literatury.
Janusz Taranienko
recenzje, noty, wywiady:
--- "Skrawki", http://annasikorska.blogspot.com, 26.05.2014
--- "Leśne lapidarium", www.papierowemysli.pl, 03.04.2011
--- "Skrawki", www.nowaczytelnia.pl, 23.02.2011
--- "Skrawki", www.latarnia-morska.eu, 19.12.2010
--- "Dziennikarstwo i literatura", Gazeta Wyborcza Białystok, 29.10.2010
promocje:
--- 11.04.2011 – spotkanie autorskie z Wiesławem Szymańskim
--- 11.04.2011 – spotkanie autorskie z Wiesławem Szymańskim
--- 07.04.2011 – spotkanie autorskie z Wiesławem Szymańskim
--- 06.04.2011 – spotkanie autorskie z Wiesławem Szymańskim
--- 09.12.2010 – spotkanie z Wiesławem Szymańskim
--- 20.11.2010 – spotkanie z Wiesławem Szymańskim
--- 29.10.2010 – spotkanie z Wiesławem Szymańskim
