nowości 2025

Maria Bigoszewska Gwiezdne zwierzęta

Jan Drzeżdżon Rotardania

Anna Frajlich Pył [wiersze zebrane. tom 3]

Tomasz Hrynacz Corto muso

Jarosław Jakubowski Żywołapka

Wojciech Juzyszyn Efemerofit

Bogusław Kierc Nie ma mowy

Andrzej Kopacki Agrygent

Zbigniew Kosiorowski Nawrót

Kazimierz Kyrcz Jr Punk Ogito na grzybach

Artur Daniel Liskowacki Zimno

Grażyna Obrąpalska Poprawki

Jakub Michał Pawłowski Agrestowe sny

Uta Przyboś Coraz

Gustaw Rajmus Królestwa

Karol Samsel Autodafe 8

Karol Samsel Cairo declaration

Andrzej Wojciechowski Nędza do całowania

książki z 2024

Anna Andrusyszyn Pytania do artystów malarzy

Edward Balcerzan Domysły

Henryk Bereza Epistoły 2

Roman Ciepliński Nogami do góry

Janusz Drzewucki Chwile pewności. Teksty o prozie 3

Anna Frajlich Odrastamy od drzewa

Adrian Gleń I

Guillevic Mieszkańcy światła

Gabriel Leonard Kamiński Wrocławska Abrakadabra

Wojciech Ligęza Drugi nurt. O poetach polskiej dwudziestowiecznej emigracji

Zdzisław Lipiński Krople

Krzysztof Maciejewski Dwadzieścia jeden

Tomasz Majzel Części

Joanna Matlachowska-Pala W chmurach światła

Piotr Michałowski Urbs ex nihilo. Raport z porzuconego miasta

Anna Maria Mickiewicz Listy z Londynu

Karol Samsel Autodafe 7

Henryk Waniek Notatnik i modlitewnik drogowy III

Marek Warchoł Bezdzień

Andrzej Wojciechowski Zdychota. Wiersze wybrane

BAZGROŁY Bogusława Kierca » Bazgroły, 12.10.2017

Bazgroły, 12.10.2017

2017-10-12 14:16

Ta całkiem inna Sprawa to rodzaj transgresyjnego metaforyzowania siebie w owej ekstatycznej sekundzie (czy – nanosekundzie); mgnienie bycia  t a m,  kiedy równocześnie jestem  t u,  ale  –  bycia  t a m,  gdzie ty, ujrzany (ujrzana) – wywidziany (wywidziana) –  właśnie Stamtąd.
Ujrzenie ciebie w tym samym lustrze, w którym widzę siebie – siebie jako „widmo świetlne” – jest efektem przerzucenia (przeniesienia), a właściwie mgnieniem spełniającego się pragnienia czy tęsknoty, żeby być widzialnie z tobą w tej samej materii obrazu, jaką tutaj jest lustro.
Inaczej mówiąc – nasze oba „widma” są z tej samej (w tej samej) materii lustra.
W micie Narcyza jest jeszcze coś, co wydaje się mało uwydatnione, to mianowicie, że „obiekt” miłosnego pragnienia jest tworem wody i światła. W tym sensie jest „widmem”. Naiwne spojrzenie Narcyza natyka się na ruchomy obraz, odzwierciedlający (!) jego afektywne napięcie bycia ku, czy – bycia dla. Chcę być ku tobie, chcę być dla ciebie.
To poruszenie woli jeszcze nie jest miłością, ale ma w sobie pierwiastek miłosny.

© Bogusław Kierc