Maria Bigoszewska Gwiezdne zwierzęta
Tomasz Hrynacz Corto muso
Jarosław Jakubowski Żywołapka
Wojciech Juzyszyn Efemerofit
Bogusław Kierc Nie ma mowy
Andrzej Kopacki Agrygent
Zbigniew Kosiorowski Nawrót
Kazimierz Kyrcz Jr Punk Ogito na grzybach
Jakub Michał Pawłowski Agrestowe sny
Gustaw Rajmus Królestwa
Karol Samsel Autodafe 8
Anna Andrusyszyn Pytania do artystów malarzy
Edward Balcerzan Domysły
Henryk Bereza Epistoły 2
Roman Ciepliński Nogami do góry
Janusz Drzewucki Chwile pewności. Teksty o prozie 3
Anna Frajlich Odrastamy od drzewa
Adrian Gleń I
Guillevic Mieszkańcy światła
Gabriel Leonard Kamiński Wrocławska Abrakadabra
Wojciech Ligęza Drugi nurt. O poetach polskiej dwudziestowiecznej emigracji
Zdzisław Lipiński Krople
Krzysztof Maciejewski Dwadzieścia jeden
Tomasz Majzel Części
Joanna Matlachowska-Pala W chmurach światła
Piotr Michałowski Urbs ex nihilo. Raport z porzuconego miasta
Anna Maria Mickiewicz Listy z Londynu
Karol Samsel Autodafe 7
Henryk Waniek Notatnik i modlitewnik drogowy III
Marek Warchoł Bezdzień
Andrzej Wojciechowski Zdychota. Wiersze wybrane
SŁUŻBY SPECJALNE. Dlaczego „specjalne”? Dlatego, że wolno im działać na granicy prawa i nieraz ową granicę przekraczać. Pro publico bono. W życiu zdarzają się sytuacje bez dobrego wyjścia i wtedy agent specjalny wybiera zło, mniejsze zło, na przykład w niedozwolony sposób przesłuchuje terrorystę, aby wydobyć z niego informację mogącą uratować życie wielu ludzi. Tortury, bo o nich rzecz jasna mówimy, nie mieszczą się w kanonie cywilizowanego prawa, ale służby specjalne muszą niekiedy przekraczać prawo. Pro publico bono. Tak jakoś paskudnie urządzony jest realny świat i nic tej sytuacji nie zmieni, żadna rewolucja polityczna, religijna czy moralna. (A wy jak uważacie?)
