Piotr Fluks
Poezja Piotra Fluksa, osadzona głęboko w tradycji kultury śródziemnomorskiej, próbuje zarówno dokonać bilansu historii, jak służyć za komentarz do wydarzeń bieżących, oświetlając je refleksją uniwersalną, a więc wpisując w podstawowe kategorie i opozycje: dobra i zła, wolności i zniewolenia, tradycji i postępu. Ocenę konkretnych wydarzeń historii wypiera pesymistyczna historiozofia z toposem theatrum mundi. Jest to spojrzenie klasyka zatroskanego zalewem wszelkich odmian barbarzyństwa i wszechstronnym upadkiem cywilizacji.
Nagłówek całego zbioru, zastępujący „świat” „światłem”, sugeruje zupełnie inne perspektywy. Najpierw są one subiektywne i osobiste, gdyż chodzi o bilans minionego czasu – życiowych zysków i strat, dokonywany w zestawieniu mitów dzieciństwa i młodzieńczych złudzeń idealisty z rozczarowaniami wieku dojrzałego. Potem następują próby spojrzenia obiektywizującego, przyjmującego perspektywę etyczną i eschatologiczną.
Poezja Fluksa programowo chce być „raną, w którą wcieramy sól”.
z posłowia Piotra Michałowskiego
recenzje i noty:
* "Nie z tego światła", https://dajprzeczytac.blogspot.com, 10.03.2024
* "Sól ziemi", Nowy Napis Co Tydzień #213, 27.07.2023
promocje:
* 20.04.2023 – spotkanie autorskie z Piotrem Fluksem i Arturem Danielem Liskowackim ["Szczeciński Przegląd Literacki FORMA", edycja 84] / film ze spotkania
współfinansowane ze środków Miasta Szczecin