nowości 2025

Karol Samsel Autodafe 8

książki z 2024

Anna Andrusyszyn Pytania do artystów malarzy

Edward Balcerzan Domysły

Henryk Bereza Epistoły 2

Roman Ciepliński Nogami do góry

Janusz Drzewucki Chwile pewności. Teksty o prozie 3

Anna Frajlich Odrastamy od drzewa

Adrian Gleń I

Guillevic Mieszkańcy światła

Gabriel Leonard Kamiński Wrocławska Abrakadabra

Wojciech Ligęza Drugi nurt. O poetach polskiej dwudziestowiecznej emigracji

Zdzisław Lipiński Krople

Krzysztof Maciejewski Dwadzieścia jeden

Tomasz Majzel Części

Joanna Matlachowska-Pala W chmurach światła

Piotr Michałowski Urbs ex nihilo. Raport z porzuconego miasta

Anna Maria Mickiewicz Listy z Londynu

Karol Samsel Autodafe 7

Henryk Waniek Notatnik i modlitewnik drogowy III

Marek Warchoł Bezdzień

Andrzej Wojciechowski Zdychota. Wiersze wybrane

Ostatnie myśli (sen nie przyjdzie)

nakład wyczerpany
Ostatnie myśli (sen nie przyjdzie) - Cechy
Cechy
format18,0 x 18,0 cm
rok2011
strony136
oprawabroszurowa ze skrzydełkami
ISBN978-83-60881-22-4
wydanie1
zdjęciaJoanna Kamieńska, Paulina Kowalska
redakcjaKatarzyna Banach, Ewa Jachimek, Adrian Sroka
korektaKatarzyna Banach, Ewa Jachimek, Anna Nowakowska
wydaw-nictwoFORMA

Paweł Orzeł

Utwór Ostatnie myśli można nazwać powieścią genezyjską. Chodzi jednak o co innego niż w romantycznej „Genezis z Ducha”. Genezis u Pawła Orła nie jest z ducha, lecz jak najbardziej z ciała, z materii czy – najlepiej – z przejawów istnienia dostępnych zmysłom człowieka.
Są to właściwie miniprzejawy, zaledwie rozpoznawalne, trudne do zidentyfikowania, ujawniające w organizmie człowieka życie, czyli ruch. W dodatku w takich zwielokrotnieniach, w takiej ich ilości, że człowieka można utożsamić z całym wszechświatem.
Świadomość istnienia czegoś takiego nie może nie rewolucjonizować myślenia o człowieku, konsekwencje antropologiczne takiego myślenia w języku intelektualnym może nie dałyby się zmieścić.
Prezentacja Ostatnich myśli dokonuje się od początku w języku, który wolno byłoby kojarzyć z poetyckim językiem potoczności życiowej (jego charakterystycznym narzędziem jest antropomorfizacja), wspomaganym coraz intensywniej aluzjami do wszystkich innych sztuk, ze sztukami wizualnymi i dźwiękowymi na czele. W rezultacie forma ekfrazy staje się dominująca w narracji.
Genezyjska powieść staje się tym samym powieścią w pewnym sensie ekfratyczną. U dyplomowanego historyka sztuki to nie może dziwić.
Nawiasowy wariant tytułu lub podtytułu (sen nie przyjdzie) może oznaczać różności, na przykład przewrotną aluzję do formuły „śmierci nie ma” lub znaczenie dosłowne „sen nie przyjdzie”, bo on trwa, żyjemy w śnie, w naszej najbardziej potrzebnej poznawczości.
Powieść Pawła Orła jest przemyślana i wymyślna, wyrazista w swojej artystycznej oryginalności.
Henryk Bereza, Warszawa, lato 2011


recenzje, noty, wywiady:
--- "P(r)oza ciałem", eleWator, 1/2012
--- "Ciao ciało, ciao świecie", Lampa, 1-2/2012
--- "Ostatnie myśli", www.latarnia-morska.eu, 27.02.2012
--- "(Nie)świadomość na styku duchowości", www.papierowemysli.pl, 02.02.2012

--- "Człowiek, który nie śpi", www.papierowemysli.pl, 07.01.2012


promocje:
--- 09.05.2015 – spotkanie z Martą Zelwan (Krystyną Sakowicz) i Pawłem Orłem
--- 30.09.2014 – spotkanie autorskie z Pawłem Orłem
--- 10-13.05.2012 – III Warszawskie Targi Książki