nowości 2025

Maria Bigoszewska Gwiezdne zwierzęta

Tomasz Hrynacz Corto muso

Jarosław Jakubowski Żywołapka

Wojciech Juzyszyn Efemerofit

Bogusław Kierc Nie ma mowy

Andrzej Kopacki Agrygent

Zbigniew Kosiorowski Nawrót

Kazimierz Kyrcz Jr Punk Ogito na grzybach

Jakub Michał Pawłowski Agrestowe sny

Gustaw Rajmus Królestwa

Karol Samsel Autodafe 8

książki z 2024

Anna Andrusyszyn Pytania do artystów malarzy

Edward Balcerzan Domysły

Henryk Bereza Epistoły 2

Roman Ciepliński Nogami do góry

Janusz Drzewucki Chwile pewności. Teksty o prozie 3

Anna Frajlich Odrastamy od drzewa

Adrian Gleń I

Guillevic Mieszkańcy światła

Gabriel Leonard Kamiński Wrocławska Abrakadabra

Wojciech Ligęza Drugi nurt. O poetach polskiej dwudziestowiecznej emigracji

Zdzisław Lipiński Krople

Krzysztof Maciejewski Dwadzieścia jeden

Tomasz Majzel Części

Joanna Matlachowska-Pala W chmurach światła

Piotr Michałowski Urbs ex nihilo. Raport z porzuconego miasta

Anna Maria Mickiewicz Listy z Londynu

Karol Samsel Autodafe 7

Henryk Waniek Notatnik i modlitewnik drogowy III

Marek Warchoł Bezdzień

Andrzej Wojciechowski Zdychota. Wiersze wybrane

WĘDROWNICZEK, Czytając wiersze... Joanny Wicherkiewicz

2023-10-17 17:13

Twórczość Joanny Wicherkiewicz, autorki czterech tomów wierszy, jest dojrzała i wewnętrznie spójna. Poetka z Uniejowa patrzy na świat i ludzi z pewnym dystansem, powściągliwie, ale z poczuciem humoru, a czasem przekorą. Kryje się za tą postawą duża wrażliwość oraz nutka melancholii wobec mijającego czasu.
Poetka zadaje podstawowe pytania o wiarę, miłość, prawdę, szczęście, dobro, wolność. A z drugiej strony zastanawia się, skąd się bierze nienawiść, zakłamanie, chęć posiadania. Pyta więc, kim jest człowiek, który nieustannie błądzi i musi sobie radzić z przeciwnościami losu. Zwłaszcza najświeższe doświadczenia pandemii i wojny zmuszają do przewartościowań. Bezradności autorka przeciwstawia postawę heroiczną, rozpaczy – silne więzi rodzinne i przyjaźń. Świat bowiem – według niej – to „zamęt chaos nieład bałagan”, „życie [zaś] kręci się między szczytami” wielkości a głupoty. A my wszyscy jesteśmy równi w bólu istnienia, poczuciu niespełnienia i niedosytu, lęku i samotności.
Joanna Wicherkiewicz wierzy w poezję. Ufa wrażliwości, pozytywnemu myśleniu, empatii, które mogą sprawić, że nasze życie stanie się lepsze, szczęśliwsze, choćby przez chwilę trwania wiersza.

© Marek Czuku